utorak, 25. februar u 19.00 (traje do 10. marta)
izložba slika i objekata
Raditi pigmentima, grafitom, čađi, mermernim prahom, slikarski ih zauzdavati za Škorićevu znači najpre zagnjuriti ruke u njih... primiti ih, odžačarski, pekarski, u pore, pokrenuti telo da živi njihove hirove ne bi li se doprlo do njihove povlašćene, uvek iznova ciljane mase, gustine, tvrdoće ili masnoće, sjaja, uvek muklog prizvuka. U tom doslovno fizičkom obračunu nimalo ne čudi da je pomoć, pored ulja, polikolora i lakova, tražena i od voska, parafina, pa najzad i od drveta podloge - pogodnijeg od slikarskog platna da odgovori na toplinu tela. Mermernom prahu tu se pridružuje i cement, njegovo mešanje sa drugim materijalima, lepljenje, utrljavanje... do betonske tvrdoće, ali i do najtananijih valerskih razlika i harmonskih skokova. Ni upotreba medijapana za podlogu slike tu ne znači odustajanje od ovog visokoindividualizovanog odnosa prema materijalima.
↧
Nataša Škorić: Oblici
↧